เนื้อเพลง เจ็บลึก โดย กระต่าย พรรณนิภา

น้ำตาก็ไหล หัวใจก็พัง
หมดความหวังแล้วก็ม้าง
จบไปทุกอย่าง ฮักเฮาบ่มีจริง

คนที่อยากสิไป กะเฮ็ดใส่สมว่าเฮาเป็นของถิ่ม
หมดประโยชน์ก็ปลดระวาง บ่จำเป็นแล้วมันก็จางไปเบิ่ด

ได้ฮู้บ่ว่าคนที่มันยังฮู้สึก อาการมันเจ็บลึก
สิเป็นสิตาย ย้อนว่าไผบ่คือเก่า
คำว่าฮักที่หลุดมาจากปากเขา
ก็เป็นแค่เพียง น้ำลาย

กะฮู้อยู่ว่าคนที่มันหมดใจ
เมื่อเจอเป้าหมายก็คงยากสิคืนมา
มีแต่น้ำตา น้ำตาของคนขี้แพ้
ที่เขาบ่แคร์ก็ยังสิฮักอยู่

อยู่ต่อไปจังได๋ ให้ยืนก็แทบบ่ไหว
หอบเอาใจที่มันสลาย ตายด้วยคำว่าลา
ปานว่าเขาจกแล้วเหยียบใส่ขี้ดิน

คนที่อยากสิไป กะเฮ็ดใส่สมว่าเฮาเป็นของถิ่ม
หมดประโยชน์ก็ปลดระวาง บ่จำเป็นแล้วมันก็จาง ไปเบิ่ด

ได้ฮู้บ่ว่าคนที่มันยังฮู้สึก อาการมันเจ็บลึก
สิเป็นสิตาย ย้อนว่าไผบ่คือเก่า
คำว่าฮักที่หลุดมาจากปากเขา
ก็เป็นแค่เพียง น้ำลาย

กะฮู้อยู่ว่าคนที่มันหมดใจ
เมื่อเจอเป้าหมายก็คงยากสิคืนมา
มีแต่น้ำตา น้ำตาของคนขี้แพ้
ที่เขาบ่แคร์ก็ยังสิฮักอยู่

ได้ฮู้บ่ว่าคนที่มันยังฮู้สึก อาการมันเจ็บลึก
สิเป็นสิตาย ย้อนว่าไผบ่คือเก่า
คำว่าฮักที่หลุดมาจากปากเขา
ก็เป็นแค่เพียง น้ำลาย

กะฮู้อยู่ว่าคนที่มันหมดใจ
เมื่อเจอเป้าหมายก็คงยากสิคืนมา
มีแต่น้ำตา น้ำตาของคนขี้แพ้

ได้ฮู้บ่ว่าคนที่มันยังฮู้สึก อาการมันเจ็บลึก
สิเป็นสิตาย ย้อนว่าไผบ่คือเก่า
คำว่าฮักที่หลุดมาจากปากเขา
ก็เป็นแค่เพียง น้ำลาย

กะฮู้อยู่ว่าคนที่มันหมดใจ
เมื่อเจอเป้าหมายก็คงยากสิคืนมา
มีแต่น้ำตา น้ำตาของคนขี้แพ้
ที่เขาบ่แคร์ก็ยังสิฮักอยู่